امروز 25 سالم شد درحالی که هنوز ارشد را دفاع نکردم و فقط تا آخر ماه فرصت دارم... 

همونطور از نوجوانی حدس می زدم در 25 سالگی ازدواج خواهم کرد... 

تولدم امروزه وامکان دارد سر آغاز دوران دوتایی شدن ما شود... 😊

یک عمر دعا کردیم که خدا یا مارا به محرم برسان

الان باید دعا کنیم خدایا محرمت را به ما برگردان

همه چیز از 598 لعنتی شروع شد... 

598 یعنی می شود آرمان انقلاب را در نظر نگرفت

خدایا جونمو بگیر ولی سینه زنی و اشک برای اهل البیت رو ازم نگیر... 

خدایا به شدت به محرم و حرم نیازمندم

امروز هزارمین روز تاسیس این وبلاگه

چه زود هزار روز از اون زمان تصمیم گیری گذشت

چقدر بالاو پایین داره این دنیا

به نظرم سخت‌ترین کار دنیا صحبت کردنه

همه می تونن حرف بزنن

اما نمی تونن درست صحبت کنن

انصافا درست صحبت کردن هم خیلی سخته

جوری صحبت کنی که کسی ازت نرنجه

یا حداقل  عزیزانت ازت دلخور نشن

انتخاب واژگان برای رسوندن پیام مهمترین رکن درست صحبت کردنه

و بعد از اون لحن بیان و ادا کردن جملاته

به نظرم اگه نتونیم خوب صحبت کنیم بهتره صحبت نکردن رو یاد بگیریم

وگرنه کسی دور و برمون نمی مونه

خدا به ما توفیق بده وگرنه در تمام زندگی به مشکل می خوریم

وقتی به گذشته نه چندان دورم نگاه می کنم

چند موقعیت تصمیم گیری داشتم که آینده ام را بکلی تغییر می داد

همه در کوتاه ترین زمان ممکن باید تصمیمی می گرفتم که جهانم را تغییر می داد 

نمی دونم الان کار درستی کردم؟؟؟

به نظرم تصمیم خوبی گرفتم

یا در واقع خودم هم یک قطعه از یک پازل هستم که فقط برای یک جای خاص ساخته شدم و درجاهای دیگر مصرفی نداشتم...

قطعا خدا بود و من فقط یک قطعه پازلم

خدایا کمکم کن راه رو گم نکنم

از بی راهه می ترسم...

از زرق و برق دنیا می ترسم

تو از من روی برگردونی من هلاک می شم...

خدایا با ما بازیت گرفته؟؟؟

با ما هم بله؟؟؟

حالا ما یه اشتباهی کردیم...

لازم نیست انقدر سریع حالمونو بگیری...

حالا خوب شد؟؟؟

ما رو یه بام و دو هوا می می کنی؟؟؟

الان من تو این شرایط برم تو آمپاس خوبه؟؟؟

تا به حال خودت درستش می کردی ...از این به بعد هم خواهشا خودت درستش کن...

مرسی که منو تو تیمت راه دادی...

خرداد را همه ماه پر حادثه می نامند

بعضی ها به 2 خرداد می نازند و عشق می کنند... (البته به ماند پایانش 3 تیر بود)

3 خرداد جشن غرور یک پیروزی واقعی گرچه ممد نبود ببینه...

از 14 خرداد بی پدری... از داغ بر دل مانده... از وداع با رهبری آسمانی... از سیخ شدن مو های بدن با شنیدن روح بلند خدا به... 

از اشک های جاری و... 

حتی 15 خرداد خونین و بصیرت... از بارقه امید... سر آغاز حادثه قرن در یک شهر کوچک... 

همه آنها با خوب و بد گذشت... 

وهمچنان منتظر  برای رسیدن سوم خرداد های بزرگ... 

خدایا گاهی فراموش می کنم ریش و قیچی زندگیمو سپردم دست حضرت اباعبداله

شاید برای اینکه سختی و نامردی دوستان را دیدم... 

اصلا این را هم فراموش کردم چالش و سختی را هم ازت خواستم تا برای رسیدن به هدفم قوی شوم... 

چه خوب هنرمندی هستی

اگر خودم هم می خواستم این چنین دنیایم را زیبا نمی ساختم...

خدایا شکرت برای هر چه دادی... 

و بسیار شاکرم که بیشتر از توانم ندادی...

خدا یا جنبه و توانم را زیاد کن

و در راه دینت ثابت قدم و موفق کن... 

خدایا خیرت را نصیبم کن