یه جا خوندم کسانی که صبح می خندن همان هایی هستند که شب ها گریه می کنند

شاید درست باشد 

به نظرم مردمانی که عزیز می شوند همان هایی هستند که شب ها ذلیل می شوند

گریه می کنند 

و کلی حرف و التماس دارند در درگاه خداوند

چقدر دلم هویزه می خواد

اصلا سحر های هویزه یه قطعه از بهشته... 

اینجاست که زمان به مکان تبدیل می شه... 

یعنی می شه دوباره داخل حجره ها اطراف هویزه بشینم 

تا نماز صبح بشه... 

خدایا به قلب بیمارم نگاه نکنید

من حسینتو دوست دارم...