یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِین

باختیم 

بدم باختیم

طلا  تو مشتمون بود (امیدوارم هنوزم باشه)

به امید خدا

آزادی جبران کنیم

ما از تو به غیر تو نداریم تمنا

 حلوا به کسی ده که محبت نچشیده -

 صدبار اگر علقمه را فتح کنم 

هربار دوباره تشنه برمیگردم -

 کس پیش تو دم ز زور بازو نزند 

کو آنکه مقابل تو زانو نزند -

 لب تشنه ز علقمه گزشتی آری دریا که به رودخانه ها رو نزند

امشب فهمیدم دیگر لایق این نیستم حتی خودم را به دروغ محب حسین (ع) بدانم

چقدر بد شده م من

خدایا تو خود از درون قلب ها آگاه ی 

تو خود مرا به اصل م برگردان

به سوی مسیر

همان مسیری که حبل المتین ش ، همه عاشقان را به هم وصل کرده

خدا یا تو این بار برعکس همیشه 

مرا به حسین برگردان

یا زهرا (س)

به روح به دم لبیک یا حسین (ع)

پرچمش همیشه بالاس آنکه محب حسین است

من همون مورچه ای هستم که آب رفته تو لونش

حالم گرفتس خدایا 

می دونم

 وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى 

ولی ما هم کم زحمت نکشیدیم

خدایا هوامو داشته باش

خدایا دوباره دستتو بهم نشون بده

خدایا دوست ندارم بگم من اینجام بهم نگاه کن

می دونم آخرش هموامو داری و همیشه به من نگاه می کنی

خدایا دوست ندارم ازت جدا بشم

هر وقت ازت دور می شم قلبم می گیره

دوست دارم بیشتر بهت نزدیک بشم

پس توکلت علی الله

از نامه هاى آن حضرت است به معاویه:
اگر از دنیایى که در آن هستى پرده ها برداشته شود چه خواهى کرد دنیایى که با زینت هایش خود را برابر تو آراسته، و به خوشى هایش فریبت داده، دعوتت نموده اجابت کردى، به سوى خودش کشانده به دنبالش شدى، فرمانت داده اطاعتش کردى. مسلّما نزدیک است که نگهدارنده اى بر موقفى نگاهت دارد که نجات دهنده اى از آن نجاتت ندهد. پس از حکومت دست بردار، و براى حساب آماده شو، و براى بلاهایى که به تو مى رسد مهیّا باش، سخن گمراهان را مشنو، و اگر بدین صورت عمل نکنى تو را به آنچه نسبت به خود غفلت دارى آگاه سازم، زیرا ناز و نعمت به طغیانت انداخته و شیطان راه خود را در تو پیش گرفته، و با اوضاع تو به آرزویش رسیده، و در وجودت همچون روح و خون روان گشته.
معاویه از چه زمانى شما زمامدار رعیت، و والى امر امّت بوده اید، بدون پیشى داشتن در دین، و منهاى شرفى بلند مرتبه؟ پناه به خدا از دچار بودن به شقاوت دیرینه، تو را از اینکه روزگارت را در فریب آرزوهایت ادامه دهى، و ظاهر و باطنت دو تا باشد بر حذر مى دارم.

نامه 10 نهج البلاغه

علی گندابی

یه روضه حضرت عباس گوش داد و یه قول به مولا داد

ملازم حرم شد

ما چند بار پا منبر روضه گوش دادیم و چقدر گریه کردیم وتوبه کردیم وچقدر بک یا علی گفتیم

ما چرا ادم نشدیم.

به مولا شرمنده ام